THE FLIP FLOP LIFE

This post in Google English

Este post en español de Google

Het is wéér mislukt om een week niks te doen. Niets ernstigs dit keer. (Het gaat overigens vooruit met Matilda. Haar pupillen beginnen weer te werken zoals het hoort.) We wilden graag natuurreservaten in de omgeving bekijken tijdens onze maand hier, dus het werd tijd om daaraan te beginnen. Afgelopen zondag en maandag zijn we naar het nationale park van de Tenorio Vulkaan (Parque National Volcán Tenorio) gegaan. Dat park is beroemd om de hemelsblauwe rivier, de Rio Celeste die eruit stroomt.

Maar eerst even kort over de dagen daarvoor: vorige week hebben we een geweldig mooi strand vlakbij ons huisje gevonden. Daar hebben we vervolgens veel gebruik van gemaakt. Dat wil zeggen, vooral ‘s morgens als het nog niet stervensheet in de zon is, zodat we weer terug konden zijn voor de lunch. Daarna siësta, lezen en bloggen, en uiteraard vogels kijken. Er zijn veel surfers op het strand en ook een paar surfscholen, maar ik vond het wat te vroeg om daar meteen op af te rennen – eerst nog maar even niets doen. Afgezien dan, van de excursie naar de Rio Celeste.

Dat was een geweldig uitstapje. Twee Canadezen die we op het strand waren tegengekomen hadden het in een dag gedaan, maar dat leek ons wat teveel van het goede, dus we zijn op een dag heen gereden en op de volgende dag terug. Zo gauw we in de buurt van de bergen kwamen veranderde het landschap van droog savanne-achtig in groen en bossig. In de bergen, of eigenlijk tussen de vulkanen, werd het ‘echte’ jungle, met overigens opmerkelijk goede wegen. We zaten in Cabinas Piuri, een klein bungalow verhuur aan de rivier, waar we het rijk alleen hadden. Plus, het terrein lag aan de rivier dus we konden meteen op ontdekkingstocht en de wonderlijk blauwe rivier bekijken.

• 

• 

‘s Avonds gingen we uit eten bij een restaurant waar ze van oude landbouwgrond een vijvertuin aan het maken zijn. De tuin is nog niet helemaal af, maar we kregen een nachtelijke rondleiding om insecten en vooral kikkers te zien. Erg leuk! We zijn benieuwd hoe het zal zijn als het af is. Je kan in de tuin ook kamperen en ‘glamperen’. Glamperen is ‘glamoureus’ kamperen : de tent staat al klaar en is meer een soort bungalow, met alle gemakken van een badkamer en keuken enzo, dan een tent.

De volgende dag zijn we meteen na het ontbijt van fruit, bruine bonen met rijst, gebakken banaan en roerei, naar het park gegaan zodat we daar direct na openingstijd naar binnen konden. Het was ge-wel-dig, zo gauw we het park inliepen al. Gewoon, al het groen waar we tussendoor liepen, was een verademing. We mogen absoluut niet klagen over het groen waar ons huis tusseninligt, maar dit was wel even iets heel anders. Ik zou wel in zo’n bos willen wonen.

We kwamen vooral voor de rivier en de waterval, maar we zouden ook best wat vogels, slangen of andere dieren willen zien. Dat viel niet mee, maar we hebben een slang (een groene wijnstokslang) gezien (dankzij een gids van een groep waar we langs liepen) en capucijnapen. Ook wat luidruchtige vogels maar die bewogen zo veel dat we ze wel konden zien, maar niet herkennen. Behalve één specht dan.

• 

• 

De Rio Celeste is daadwerkelijk hemelsblauw of azuur. Héééél bijzonder. De kleur ontstaat op een plek waar twee stromen met verschillende zuurgraad en temperatuur samenkomen. Daardoor worden de kristallen van een bepaald mineraal dat in een van de twee stromen voorkomt, groter en dat zorgt er dan weer voor dat die kristallen alleen maar blauw licht reflecteren.

Die plek kan je zien aan het eind van ongeveer anderhalve kilometer wandelen. Onderweg kom je langs een waterval, een mooi uitzicht op twee vulkanen (wij hadden pech want de toppen lagen in de wolken), een plek waar gas met rotte-eieren lucht uit de bodem opborrelt, een paar hangbruggetjes, en heel veel jungle.

We hadden gehoopt dat we in de rivier konden zwemmen, vooral bij de waterval, maar dat bleek niet te mogen. Te gevaarlijk. Het verhaal gaat dat het wel ooit eens mocht. Tot een moment dat de vulkaan actief werd en het water plotseling kokend heet werd.

Op de terugweg zijn we nog langs een dierenopvangcentrum gegaan, Centro de Rescate Las Pumas, waar ze een dierentuin hebben gemaakt voor de dieren die ze niet kunnen terugzetten. Daar hebben we onder andere jaguars, puma’s, tijgerkatten (ocelot) en een jaguarundi. Ik had nog nooit van een jaguarundi gehoord, laat staan dat ik er een gezien heb. Zelfs niet in een dierentuin. Ze zijn twee of drie keer zo groot als een huiskat, helemaal zwart of grijszwart, en hebben een langerekte nek waardoor ze wat op een otter lijken.

We waren pas laat thuis. Tegenwoordig vinden we zeven uur ‘s avonds laat. Aanstaande donderdag gaan we vogels kijken aan de rand van Nationaal Park Palo Verde op de rivier Rio Tempisque. Dus ook deze week gaan we niet helemaal niets doen.