Week 3. Niks doen net niet helemaal gelukt

This post in Google English.

Este post en español de Google.

De afgelopen week leek een week van echt ‘niets doen’ te zijn geweest. We hebben ontdekt dat het niet echt heel makkelijk is, want we doen toch best veel: blog posts schrijven, wandelingen maken, we doen een beetje yoga voor de rug, maken foto’s, wachten tot er vogels voorbij komen, enzovoorts. En we moeten toch ook eten, eten koken, de afwas doen, schoonmaken en boodschappen doen. Het belangrijkste lijkt te zijn dat niets van dat alles per sé moet, meteen moet (behalve afwassen want anders wordt de keuken overspoeld met mieren), of afgemaakt moet worden. Dat levert een hele hoop ontstressen.

Typische Tico lunch is rijst met zwarte bonen en kip en nog wat dingetjes.
Wij hadden vis ipv kip. Vruchtensappen zijn hier enorm lekker, dat snap je wel.

Het weer is nog steeds lekker warm en zonnig, maar de afgelopen week is het gaan waaien. Elke dag een beetje meer of minder. Soms bijna storm. Dat blijkt normaal te zijn voor de tijd van het jaar, tussen het eind van het droge seizoen en het begon van het regenseizoen. Sommige dieren zoals slangen en blijkbaar ook schorpioenen houden daar niet zo van en gaan op zoek naar een rustiger plekje. Zoals ons huis. We moeten dus goed opletten. De brulapen brullen zo af en toe terug naar de wind. Dat doen ze ook met passerende vrachtauto’s en motorfietsen.

Zonsondergang bij de brug over de Tempisque rivier

Toch moest er wel wat gebeuren. Matilda’s ogen doen al meer dan een maand een beetje raar. Overdag of met veel licht zijn katte-ogen meestal kleine spleetjes. Hier hebben we heel veel licht, maar Matildas pupillen blijven wijd open. Da’s niet normaal. Dus het was tijd voor een dierenarts, die gelukkig maar een half uur rijden van ons huis te vinden is. Die dierenarts was snel klaar want hij ontdekte dat er een specialist aan te pas moest komen. En die was in … je raadt het al … San José, waar een weekje eerder vandaan waren gekomen. De dierenarts was zo vriendelijk om een afspraak te maken en de specialist zo vriendelijk om de dag daarop tijd vrij te maken, want er leek wel haast bij te zijn. Maar toen móesten we dus ook gaan. Op één dag heen en weer, dat is acht rijden en daartussen ook een hoop gedoe. Cristina heeft er een uitgebreide blog post over geschreven. Als je hier klikt krijg je een Google vertaling naar het Nederlands.

Het was een lange dag, maar het was al-met-al best een leuk uitje en met een beetje geluk worden Matildas ogen weer als vanouds met de oogdruppels die we nu voor haar hebben. En sindsdien zijn we weer volop bezig met niets doen.

Mijn eerste zonsondergang boven de Stille Oceaan

2 thoughts on “Week 3. Niks doen net niet helemaal gelukt

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.