THE FLIP FLOP LIFE

This post in Google translate English

Este post en español de Google

Weer een week verder met veel thuis zitten, aan onze projecten werken en ons zo goed mogelijk vermaken. Niets aan te doen. We zitten in hetzelfde schuitje als iedereen en er valt dus ook niet zo heel veel te vertellen over de afgelopen week.

We mogen niet meer het strand op, maar we mogen er nog wel naartoe lopen en dat doen we danook regelmatig want er valt onderweg veel natuur te zien en het uitzich over het water is prachtig! Tijdens onze laatste wandeling ontdekten we een nest van wat in het Engels een Tijger Reiger heet, hoog in een boom. Ik had überhaupt nog nooit een reigernest gezien en was een beetje verbaasd om zo’n grote vogel hoog in een boom te zien en dan ook nog in een nest. Nou ja, ooievaars doen dat ook, dus waarom reigers niet?

Deze week zijn we van de wandelingen afgeleid geraakt vanwege de ontekking van het bosje achter ons huis. Ik had al geschreven over de dag dat we een rondleiding van de huisoppasser kregen en hoe ik mijn telefoon daar kwijtraakte en gelukkig weer terugvond.

Een paar dagen later kregen we toestemming om de paden te onderhouden. De helft ervan ligt er netjes bij, maar de andere helft is niet bijgehouden en ligt vol bladeren. Dat loopt wel prettig, maar ze maken het lastig om de slangen te zien die er ongetwijfeld huizen.

Dus nu gaan we aan het eind van de werkdag een uurtje het bos in om bladeren te vegen en jonge boompjes en planten uit de grond te rukken. Dat will zeggen, degenen die op het pad groeien. We kregen de bladhark van onze huisoppasser en twee dagen later stond er een nieuwe bij! Die had hij voor ons aangeschaft zodat we allebei tegelijkertijd kunnen harken!

• 

• 

• 

• 

Wat ook niet onvermeld mag blijven is dat ik nu eindelijk met goede redenen (ahum) met een machete rond mag lopen en zwaaien!! Dat wilde ik al sinds we weten dat we naar de tropen zouden gaan! Maar ja, dat was domweg een uit de testosteron geboren wens, verder niets. Toen we een paar weken geleden in Puerto Jimenéz eindelijk op een winkel stuitten waar ze verkocht werden, moest ik me wel even inhouden, maar dat lukte. We sleuren al genoeg spullen met ons mee, en zo’n hakmes hebben we toch echt niet echt nodig.

Maargoed, nu hebben we er een te leen. Vers geslepen. Eerlijk gezegd valt er niet zoveel te hakken. Er staan wat stompjes van heel jonge afgekapte boompjes op het pad. Die moeten bijgewerkt. En er hangt hier en daar een takje over het pad. Het is net genoeg om over naar huis te schrijven en om m’n haktechniek op te oefenen. Met links en met rechts, zowel de forehand als de backhand. De snede is al wat botter geworden want zo goed gaat het nog niet, maar ik vermaak me prima!

We gebruiken de tijd in het bos ook om wat vogels en andere dieren te spotten, en als het onderhoud aan de paden gedaan is gaan we ons daar helemaal op richten. Cristina heeft vandaag al twee voor ons nieuwe vogels gespot. Er is verder bijna niemand in het bosje, dus het is er heerlijk stil en Corona vrij!