Door de toenemende regen van de afgelopen anderhalve maand beginnen zich twee vervelende gevolgen te Manifesteren.
Ten eerste: muggen. Sinds we in San José landden hebben we met muggen te maken gehad. Maar dat was zo beperkt dat ik me erover verbaasde. Vooral rond zonsopkomst en ondergang moesten we anti-muggen olie smeren. Er is maar één soort die echt werkt en die bevat DEET. Tegenwoordig is de muggen-druk zo toegenomen dat we de hele dag moeten afdekken. Bovendien is de 40% DEET die we uit Nederland mee hebben genomen, bijna op en zijn we aangewezen op producten die minder bevatten. En dat betekent vaker smeren. Dus nu is het drie keer per dag raak: om zeven uur, om 12 uur en om zes uur. ‘s Nachts liggen we onder een net, gelukkig.
Slijpriem met schimmel
Ten tweede: schimmel. Het woord begint weliswaar niet met een M maar heeft er wel twee. En in het engels begint het wel met een M. Vorige week ontdekten we plotseling dat een rugzak die we een tijd niet gebruikt hadden schimmel aan de buitenkant had. En na een beetje zoeken bleek dat heel veel spullen die een tijdje ongebruikt hebben gelegen, het ook hadden. Ofwel zichtbaar, ofwel ruikbaar. We zijn dus stevig in de weer geweest met schoonmaakmiddelen.
En we hebben wat mensen en het internet geraadpleegd: alles moet voortdurend gelucht worden en het huis stofvrij gehouden. Dat luchten is makkelijk in ons huidige huis want het heeft geen glas. Er zijn alleen maar ramen van muggen gaas en luiken met heel veel openingen. Dus alles dat in een hoekje lag of in een tas opgevouwen, hangt nu te luchten.
De derde M is voor Mieren en Massa sterfte. Op een morgen lag de vloer onder het afdak vol met dode mieren met vleugels. Eens in de zoveel tijd zwermen de ‘princessemieren’ uit om te paren met speciale mannelijke mieren. Die mannen leven maar voor één ding en dat is dat (klinkt dat bekend?). Daarna sterven ze. Waarom dat op massale schaal gebeurt is waarschijnlijk om de kans op succes te vergroten. De vliegende mieren zijn namelijk erg in trek bij nogal wat insecteneters : vogels, libelles, vleermuizen, enzovoorts. Vermoedelijk omdat we ‘s nachts het licht buiten aan hebben, kwamen veel vliegende mieren daar opaf.
De vierde M is voor Manakins. Afgelopen zaterdag ging een deel van de nationale parken in Costa Rica weer open. En daarmee ook het aangrenzende eco-tourisme. We waren de eerste klanten van het nieuwe seizoen voor een vogelkijktocht net buiten de grenzen van Corcovado park. Daar zagen we onze eerste Manakin. De ‘orange-collared Manakin’ oftwel de oranje-gekraagde Manakin. Een heel mooi vogeltje zoals je kunt zien. In de wereld is het heeeeel zeldzaam, maar hier aan de kust van Costa Rica en Panama is het vrij gewoon. Dwz als je weet waar ze zitten, blijkbaar, want we hebben ze niet naast het huis. Klik hier voor meer foto’s van die morgen.
Het was heeeeerlijk om weer eens ergens anders op pad te gaan dan in ons buurtje. De lokale organisatie vond het ook fantástisch dat ze weer klanten hadden. Er kwam speciaal iemand om een foto te maken. Ik ben echter bang dat wij de zwaluwen waren die de lente nog niet maken.
De volgende M is voor een Mysterieus nest dat we op een goede morgen enige tijd geleden aan het raamkozijn vonden. We hadden geen idee wat het was, en dus vroegen we de insectenkenners van Osa Conservation. Die dachten aanvankelijk dat het een nest van een bidsprinkhaan was. Afgelopen week kwamen de eerste broedsels uit. Geen bidsprinkhaantjes. Geconfronteerd met nieuw bewijsmaterial, hield men het nu op Fulgoriden of Lantaarndragers. Insecten met een gekke neus.
De op-een-na-laatste M is voor Mango’s, mijn favorite vruchten. In Europa eetik ze niet, want ze smaken gewoon naar niks, en dat is zonde van het geld en de energie. Maar wat vertelde onze gids ons afgelopen vrijdag: zelfs knetterharde, onrijpe mango’s zijn lekker met wat zout. Dat blijkt inderdaad te kloppen! Ze zijn een beetje zuur, met een lichte mangosmaak en het kraakt lekker tussen de tanden.
Toen hij ons dat vertelde stonden we voor het huis van zijn oma waar een grote mangoboom bij stond. Hier is een video waarin je ziet hoe hij de mango’s oogste met een dikke bamboestok.
.
.
Overigens woont zijn oma in een huis dat qua locatie precies voldeed aan ons wensenlijstje: gelegen boven de 20 meter (ivm zeespiegelstijging en tsunamigevaar), een prachtig uitzicht over water en bergen, aan de rand van een nationaal park met een eigen stuk bos en veel stilte, maar wel met goed bereik voor het broodnodige internet en telefoon. De de laatste M is dus voor Magnifieke lokatie. Het huis is overigens niet te koop en we zouden het waarschijnlijk niet kunnen betalen. Maar ik wordt er wel hebberig van.
THE FLIP FLOP LIFE 