Er zitten klimaatveranderingen aan te komen. Gisteren realiseerden we ons dat we nog maar drie weken hebben voor onze vrijwilligerstijd bij Osa Conservation er echt op zit. In totaal hebben we hier dan vier maanden doorgebracht.
Cristina moet nog een paar interviews doen en gaat dan aan het schrijven. Ik heb de afgelopen week in totaal acht uur on-line zitten vergaderen met de coordinator van het zeeschildpadden project om hem te vragen naar de details van de data die ik aan elkaar moet knopen. Eind deze week hoop ik een eerste versie af te hebben. Dat zal wel weer optimistisch zijn maar toch, de zaken lopen voorspoedig. We hebben allebei op onze eigen manier veel inspiratie en nieuwe ervaringen opgedaan en nieuwe mensen leren kennen.
We hopen wel nog steeds en van harte dat Osa Conservation het onderzoeksstation opent in de komende weken. Want daar willen we nog wel heel graag wat tijd doorbrengen. We hoorden dat het regime al een beetje soepeler is geworden …
Vandaag vroeg Cristina of ik er klaar voor was om verder te reizen en wat anders te gaan doen. Jawel, zei ik, maar ik zou hier ook nog wel kunnen blijven. Dat laatste is misschien wel het teken om echt verder te gaan. Voor ik het weet hecht ik me teveel aan deze plek en mensen. Ik, en ik denk Cristina ook, vermoed dat we hier nog wel een keer terugkomen. Wellicht dit jaar nog als we voor de laatste paar maanden geen ander project kunnen vinden.
Dat laatste hangt weer helemaal af van hoe de COVID-19 situatie zich ontwikkelt en zoals het er nu naar uitziet is dat niet goed. De regering heeft de afgelopen weken wat maatregelen versoepelt en hop, het aantal gevallen nam weer toe. We wachten het gewoon af, want verder valt er niets aan te doen.
In juli gaan we een maand op vakantie. De plannenmakerij is in volle gang zoals je zult begrijpen, maar ik verklap nog even niets. Ook omdat ik ondertussen de overtuiging heb gekregen dat een plan pas echt een plan is (of blijkt te zijn) als het helemaal uitgevoerd is. Tot dat moment kan er nog van alles veranderen. Ook een vorm van klimaatverandering: in gedachten naar een ander klimaat gaan.
Tenslotte hebben we dan nog de ‘echte’ klimaatverandering. De afgelopen maanden heb ik me weleens afgevraagd wat dat in de tropen betekent. Het is hier al behoorlijk warm, dus een paar graden erbij zal niet zoveel uitmaken. Er zijn vast biologen die me daarover kunnen bijpraten, maar ik geloof dat we nu één effect aan den lijve ondervinden : regen, wat meer dan verwacht.
Het jaarlijkse weerpatroon in Costa Rica is dat na de droge tijd in december en januari, een klein regenseizoen op gang komt. Dat heeft dan z’n hoogtepunt ergens in mei, en in juni wordt het dan weer wat droger. In juli/augustus begint het tweede, eigenlijke regenseizoen met heeel veel regen in oktober/november.
Welnu, vorig jaar hadden ze op een moment twee volle weken 24 uur per dag regen. Het was schijnbaar zo erg dat sommige dieren dood uit de bomen vielen. En ook de afgelopen maand was behoorlijk meer dan men hier gewend is. Blijkbaar leek het af en toe op het zware regenseizoen.
En inderdaad, hier en daar staat het domweg blank. Dat wil wat zeggen want ze zijn hier wel wat gewend en alles is er op ingericht om water op grote schaal af te lozen. En toch staat het blank. Ook in onze tuin zoals je in de video kon zien.
Afgelopen week heeft het bijna een hele dag geregend en ‘s nachts vielen er in onze tuin een paar bomen om die al dat water niet meer konden dragen. We zaten rechtop in bed. Gelukkig viel geen van de bomen op ons huis of de auto. Ik kijk nu bezorgd naar de boom vlak naast het afdak van de auto …
Ik moet zeggen, ik vind het nog steeds een fantastische ervaring al die regen. Het is bijzonder indrukwekkend en het is warme regen dus we kunnen gewoon in de zomerkleren doorwerken of op de veranda zitten en met koffie van het uitzicht genieten.
.
PS Nog een klimaatverandering die ik zojuist hoorde. Volgende week gaan we op excursie naar Drake (Aan de noordkant van het Osa schiereiland) en duiken bij Isla del Caño. Daar hopen we walvishaaien en hamerhaaien te zien. En wie weet een Orca. Vandaag werd er een voor de kust van Drake is gespot. KAN HAAST NIET WACHTEN!!!!
.
.
Oeps … voor ik het vergeet, gisteren viel de eerste mango uit de boom naast ons huis. Een heugelijk moment want er hangt er maar een handvol van in. Hij zag er niet rijp uit, maar was het wel degelijk!
THE FLIP FLOP LIFE 