Deze week was relatief saai. Ik kan er niks beters van maken. De Corona situatie verslechtert nog steeds in Costa Rica. Net als vorige week vermoeden we dat binnenkort maatregelen weer aangescherpt gaan worden.
Het vrijwilligerswerk vordert gestaag, zoveel zelfs dat het eind in zicht komt. Dat mag ook wel want we hebben nog maar twee weken. Cristina is begonnen met schrijven aan haar rapport, nu bijna alle interviews er op zitten. Morgen vertrekken we naar Drake voor de laatste interviews en hopelijk duiken tussen hopelijk de hamerhaaien en (nog hopelijker) de Manta Rays!
Ik heb vandaag de eerste versie van de tabel met alle zeeschildpaddendata gegenereerd. Eens te meer is een database project uitgelopen. Ik dacht dat ik met twee maanden wel helemaal klaar zou zijn. Het zijn er uiteindelijk vier geworden en het hadden er drie kunnen zijn als mijn begeleiders wat sneller op een email hadden gereageerd. Nou ja, het belangrijkste is dat ik het voor eind juni af krijg en dat lijkt te lukken.
Vorige week schreef ik uitgebreid over de regen. We dachten dat we het ergste voorlopig achter de rug hadden, maar zoals je hierboven kan zien, de afgelopen week kwam het een hele dag met bakken uit de lucht. Onze tuin begon echt op een meer te lijken, en dat ondanks de drainage kanalen. Dankzij die regen hebben we ook twee nieuwe plekken ontdekt waar het dak lekt. Gelukkig niet ernstig.
We merken ook dat de temperatuur daalt. Na de drie uur regen vandaag kregen we het ‘koud’. Dus shirt met lange mouwen aan, lange broek, en uiteindelijk zelfs sokken!! Matilda vond het ook fris. Ze lag opeens in haar mandje, voor het eerst sinds we in Costa Rica zijn.
Het huis van onze huisbewaarder is nu helemaal klaar. Vorige week ontbraken de ramen nog, maar die zitten er nu in en hij is ondertussen verhuisd met zijn gezin.
Verder hebben we onze cameraval weer aan het werk gezet. Hij heeft de opossums die we een paar weken geleden in de tuin zagen scharrelen ‘s nachts op de gevoelige plaat gevangen.
Tenslotte nog een fijn en aanstekelijk liedje dat ons de hele week al door het hoofd spookt. ‘Do you love me, now that I can dance.’ van The Contours
En nu we hier toch zijn, nog een klassieker, zeker na Guardians of the Galaxy.
THE FLIP FLOP LIFE 