THE FLIP FLOP LIFE

Afgelopen week hadden we vakantie. We sliepen uit en keken bij het ontbijt wat langer naar de vogels. Een paar keer hadden we het voornemen om naar het strand te gaan, maar het kwam er steeds net niet van. Andere dingen – zoals naar het JRC gaan om email op te halen – waren belangrijker of het regende. We hebben een klein beetje in het bos gewandeld, maar minder dan ik me had voorgesteld. Een goed deel van de tijd zaten we achter de computer.

Na acht weken geen gebruik te hebben hoeven maken van de breinspier, was het een verademing en ontspannend om wat denkwerk te doen. Cristina moest nog een samenvatting van het rapport voor Osa Conservation schrijven en ik kon eindelijk verder de ontwikkeling van de database die ik voor de data van Osa Conservation had gemaakt. Echt heerlijk, maar ik realiseer me hoe raar dit moet klinken. Hebben we eindelijk het ultieme huis in het oerwoud gevonden, gaan we in onze vrije tijd naar het scherm kijken … wel met fantastisch uitzicht

Vorige week schreef ik over de lichte paniek toen m’n laptop niet meer opstartte. Na wat zoekwerk op het internet bleek het een bekend probleem : kapotte opstartknop. Gelukkig bleek er een oplossing. Speciaal voor deze gevallen had Apple twee contactpuntjes ergens aan de binnenkant van de laptop gemaakt. Als je ze een paar seconden verbind door er een paperclip tegenaan te houden, start ie op. Fijn, maar je moet er wel je laptop voor openschroeven. Of je moet je laptop domweg niet meer uitzetten. Dat probeer ik dus.

Woensdagmorgen, de derde dag van onze vakantie, belde het JRC. Of Cristina misschien kon werken die dag? Er was iemand ziek geworden die normaliter in de keuken werkt en er was die dag niemand anders die het eten voor de dieren kon bereiden. Met andere woorden, de plicht riep en Cristina was de beroerdste niet. Gelukkig was er voor de rest van de week wel iemand anders beschikbaar.

Zaterdag zijn we op jacht gegaan naar biologische groente en fruit. We hadden al lange tijd geleden twee kraampjes langs de weg gespot, maar we waren altijd op weg naar het JRC (geen tijd om te stoppen) of naar huis (geen energie). Toen geen van de twees papaya bleek te hebben – uitverkocht – stopten we bij een kraam waar reguliere landbouwproducten werden verkocht. Daar bleken ze toch ook een hele afdeling met biologische producten te hebben. En hoe. Het wordt onze nieuwe favoriete plek voor groente en fruit.

Zondag was de vakantie voorbij en konden we weer met frisse moed aan de slag. Het was bijna een normale, saaie dag, behalve dat een van de twee paarden, Luna, ingeslapen moest worden. Het arme dier had al jaren een enorm gezwel aan het begin van haar staart. Zo groot als twee of drie flinke bloemkolen. Een deel daarvan was nu afgestorven en was beginnen te rotten. Het stonk vreselijk in de omgeving van de stal. wij roken het die dag voor het eerst, maar het was blijkbaar al dagen zo. De dierenarts had besloten dat het nu echt tijd was. Het andere paard en menig medewerker en vrijwilliger hadden het er maar wat moeilijk mee.

Maandag bleek dat vrijwilligers vanaf heden meer zullen worden ingezet voor taken die voorheen aan een zeer beperkte groep van staf en een paar doorgewinterde vrijwilligers werd toevertrouwd. Men had zich bedacht over het protocol voor de behandeling van de apen, waardoor met name Cristina nu wat meer met de apen om mag gaan. Dat ging vandaag meteen al van start, tot grote vreugde van Cristina : baby-aapjes babysitten. Ze had de hoop al opgegeven.

Ik wordt ingewerkt in de geheimen van het kooi-onderhoud van de apen. Het is hetzelfde als met de vogels. Je ruimt de poep op, geeft ze eten en de volgende dag doe je dat weer. Maar de kooien zijn groter en ik hoef me niet in duizend bochten te wringen, zoals in de vogelkooien.